De organisatie bepaalt het tempo van verandering

‘Quiet NL is een typische startup-organisatie’, zegt Tjerk-Martijn Mulder. Sinds vier jaar is hij zakelijk leider bij de netwerkorganisatie Quiet Nederland, waar inmiddels zestien communities onder vallen. Een organisatie die probeert om zowel de effecten van armoede te verzachten als mensen te versterken om ze weer mee te laten doen. ‘Ik zag een vrijwilligersorganisatie waar veel energie was om het goede te doen, maar de noodzaak om focus aan te brengen, om te professionaliseren was groot. Een belangrijke vraag was ook: hoe zorgen we dat we bestendig zijn en blijven, ook financieel? Hoe kunnen we al die mooie initiatieven verankeren? Met die opdracht gingen we aan de slag.’

Sociaal domein 

Het programma Klaar van de Toekomst viel mooi samen met zijn intrede in het sociaal domein. ‘Ik heb jaren in het bedrijfsleven - in de bancaire wereld -  gewerkt. Samen met Tamara van Strijp heb ik vanaf het begin deelgenomen aan het programma. Dat heeft ons veel gebracht. Ik hoorde de verhalen van andere initiatieven uit de sector. Over het tekort aan geld, over het werken in vrijwilligersorganisaties, over positie innemen in het werkveld.’ 

Rode draad 

Tjerk-Martijn merkte al snel dat hij de verduurzaming van Quiet kon ophangen aan het programma. Aan de vier pijlers in de capaciteitenmatrix: financieel, positie, toegevoegde waarde en organisatie-inrichting. ‘Ik heb van Klaar voor de Toekomst bewust het verandervehikel gemaakt. Bij Quiet werken we met ongeveer 33 betaalde krachten en bijna 300 vrijwilligers. Al die mensen willen we natuurlijk meenemen in het hele proces. Dat is wat ik echt geleerd heb: het tempo van de bestendiging en verduurzaming bepaalt de organisatie in haar geheel. Dat was voor mij de rode draad van het programma.’ 

Hij moest leren om af en toe op z’n handen te blijven zitten. ‘Om iedereen de tijd te gunnen om zich aan te passen. Dat lukt helaas niet altijd en bij iedereen..’  

Andere bubbel 

Hij vond de bijeenkomsten met de grote diversiteit aan deelnemers bijzonder. ‘Nu zat ik samen met mensen die zelf een sociale organisatie waren begonnen omdat ze die behoefte in hun omgeving zagen, mensen uit een heel andere bubbel dan ik. Ik heb moeten leren om niet meteen antwoord te geven vanuit de corporate wereld waar ik mee bekend was.’ 

Veel andere sociale organisaties staan voor vergelijkbare uitdagingen, zag hij. ‘Het is ook een eenzame rol; je hebt te maken met het bestuur, met een klein team'.

Grote stappen 

Quiet heeft de afgelopen periode grote stappen gezet. Stap 1 was de financiering. ‘Ik word heel onrustig als er geen geld is. Dus daar hebben we hard aan gewerkt, we zijn meerjarige contracten aangegaan en zijn nu voor de langere termijn gefund. Ook de financiële administratie is strakker ingericht. Sinds een paar maanden zijn we CBF gecertificeerd, een mijlpaal waar ik trots op ben. Zonder Tamara was dit nooit gelukt. Waar ik af en toe moedeloos werd, was het Tamara die dan doorzette.” 

Naamsbekendheid en impact 

‘Een volgende stap is de positie van Quiet en de toegevoegde waarde. Dat gaat over naamsbekendheid, over impact.’ Er volgden veel gesprekken, met de doelgroep, vrijwilligers, bestuursleden en andere partners. Gesprekken over de positie van Quiet. ‘Het is niet voldoende om te zeggen: Quiet helpt mensen aan geluksmomentjes. Dat is het middel. Eigenlijk willen we de autoriteit zijn op het thema armoede.’ 

Hij weet hoe belangrijk het is, juist voor fondsen en overheid, om de impact van Quiet te laten zien. ‘We zijn heel sterk in verhalen delen, verhalen die kippenvel geven en dat is belangrijk. Maar we moeten een stap verdergaan. Dus hoe meet je de impact van een geluksmoment, die impactmeting laten we nu uitvoeren en zal gepubliceerd worden in het eerste kwartaal van 2026.’ 

Uitdagend 

Het programma en de eerste jaren bij Quiet hebben hem persoonlijk veel inzichten gebracht. ‘Ik vind dit de meest uitdagende baan die ik ooit heb gehad. Werken in een context waar altijd een tekort aan geld is. Ik heb deze periode nog beter geleerd om mezelf niet te serieus te nemen. Als ik mezelf te serieus neem, dat gaat het mis.’ 

Stip op de horizon 

Sociaal-maatschappelijke initiatieven zijn veel tijd kwijt met aanvragen en verantwoorden richting subsidiegevers en fondsen, ziet hij.  Dat kan anders, denkt de zakelijk leider. ‘Ik was onlangs bij een gemeente en die gaf heel eerlijk aan: “We hebben jullie nodig om onze beleidsagenda uit te voeren. Dit kunnen we zelf niet.” Vervolgens kom je dan toch in een subsidieaanvraag terecht. Kort cyclisch, waarbij we aan allerlei voorwaarden moeten voldoen.’  

Er zou volgens hem ook naar structurele funding gekeken moeten worden. ‘Waarbij organisaties voor drie tot vijf jaar de financiering krijgen en dat we elkaar niet lopen te foppen met projectaanvragen, terwijl het eigenlijk om exploitatiefinanciering gaat. Ik geloof echt dat de intentie en welwillendheid er is, bij overheid en fondsen, maar we zitten allemaal gevangen in het systeem. Het vraagt lef van iedereen om dat te veranderen of een nieuw systeem te ontwerpen met elkaar.” 

Over Quiet 

Quiet vertelt open en eerlijk over (stille) armoede en de mensen die erin leven. Het verzacht (stille) armoede door heel Nederland. En biedt mensen een kans zichzelf te versterken in contact met anderen. Quiet maakt lawaai voor stille armoede.